Negatywny wpływ wypalania traw
na ludzi
- Niestety, okazuje się, że co roku w takich pożarach giną też
ludzie - najczęściej ci, którzy podejmują się wypalania.
Zazwyczaj bezpośrednią przyczyną zgonu jest zawał serca, udar
termiczny lub gwałtowna zmiana kierunku wiatru, a co za tym
idzie - wielkości płomienia, co zaskakuje nieświadomego
wypalacza.
- Wypalanie to jedna z istotnych przyczyn zatruwania i tak już
nadmiernie zanieczyszczonej atmosfery - tysiące pożarów w skali
kraju wiąże się z "wyrzucaniem" do niej dziesiątków ton tlenku
węgla oraz innych niebezpiecznych związków chemicznych. W
związku z tym z roku na rok pogarsza się stan zdrowia
społeczeństwa; zmniejsza się przeciętna długość życia.
- zastraszająco wzrasta ilość chorób nowotworowych
-następują niekorzystne zmiany w układzie kostnym
-wyraźnie nasilają się choroby układu krążenia
-coraz więcej kłopotu sprawiają choroby oczu
-smog atakuje układ oddechowy; wzrasta natężenie chorób
alergicznych.
Dla porównania przytoczmy przykład dymu papierosowego: wszyscy
wiemy, jak jest szkodliwy, dlatego walczymy z nałogiem palenia
papierosów. Tak samo postępujmy w odniesieniu do wypalania traw!
Jeżeli ktoś pali papierosa w miejscu publicznym, zwracamy mu uwagę -
tak samo róbmy widząc jak ktoś bezmyślnie wypala trawy.
- Dym pochodzący z wypalania jest bardzo niebezpieczny nie
tylko z powodu zatruwania atmosfery. Wypalanie traw nierzadko
utrudnia również poruszanie się po drogach kierowcom; gęsty dym
ścielący się na drogach ogranicza widoczność, w wyniku czego,
podobnie jak we mgle, dochodzi do wielu wypadków i kolizji.
Wszystko to prowadzi do strat materialnych, a także osobistych
tragedii.
- Wypalanie jest świadectwem braku kultury. Wypalacze
kompromitują nas jako społeczeństwo w oczach gości i turystów
zagranicznych. Wypalanie traw to zjawisko typowo polskie, nie
występujące w Europie Zachodniej.
- Dobrze widoczny ogień, zwłaszcza wieczorem, powoduje lęk i
stres u wielu osób, zwłaszcza starszych.
- Bezmyślne uśmiercanie roślin i zwierząt, a czasami nawet
ludzi, poprzez wypalanie godzi w uczucia religijne wielu ludzi
("nie niszcz, nie zabijaj").
- Każdy pożar, a co za tym idzie - każda interwencja sporo
kosztuje. Sam przyjazd straży pożarnej do ognia kosztuje
kilkaset złotych; w skali kraju są to dziesiątki tysięcy
pożarów. Koszty to nie tylko wylana woda, spalone paliwo, zużyty
sprzęt... To przede wszystkim ludzkie życie, zmęczenie, co nie
sposób określić w złotówkach, więc trudno sprecyzować/oszacować
straty. Są to na pewno miliony zł. Te ogromne sumy pokrywane są
w ostatecznym rozrachunku z Budżetu Państwa. Oznacza to, iż to
my - całe społeczeństwo - ponosimy ciężar finansowy walki z
pożarami. Zapewne każdy z nas miałby ciekawsze propozycje na
zagospodarowanie tak wielkich kwot pieniędzy, które każdego roku
"przemijają z wiatrem". Np. można by zakupić nowy sprzęt dla
strażaków, karetki pogotowia, podreperować służbę zdrowia,
edukację... itd.
Należy pamiętać o kolejnej bardzo ważnej kwestii:, kiedy strażacy
są zadysponowani do akcji gaszenia pożarów traw, łąk i nieużytków, w
tym samym czasie mogą być potrzebni w innym miejscu, np. do
ratowania życia ludzi poszkodowanych w wypadku drogowym czy innym
tragicznym zdarzeniu. Zaangażowanie w akcję gaszenia trawy powoduje
znaczne wydłużenie czasu dojazdu do miejsca zdarzenia, a często o
życiu człowieka decydują minuty.
II. Wypalanie traw a zwierzęta
- Śmierć w płomieniach czyha na ptaki. Niszczone są miejsca
lęgowe wielu gatunków ptaków gnieżdżących się na ziemi lub w
strefie krzewów. Palą się również gniazda już zasiedlone, a
zatem z jajeczkami lub pisklętami (np. tak lubianych przez nas
wszystkich skowronków).
- Dym uniemożliwia pszczołom, trzmielom oblatywanie łąk. Owady
te giną w płomieniach, co powoduje zmniejszenie liczby
zapylonych kwiatów, a w konsekwencji obniżenie plonów roślin.
- Giną też zwierzęta domowe, które przypadkowo znajdą się w
zasięgu pożaru, ponieważ tracą orientację w dymie, ulegają
zaczadzeniu. Dotyczy to również dużych zwierząt leśnych, takich
jak sarny, jelenie czy dziki.
- Płomienie niszczą miejsca bytowania zwierzyny łownej, m.in.
bażantów, kuropatw, zajęcy, a nawet saren.
- W płomieniach lub na skutek podwyższonej temperatury ginie
wiele pożytecznych zwierząt kręgowych: płazy (żaby, ropuchy,
jaszczurki), ssaki (krety ryjówki, jeże, zające, lisy, borsuki,
kuny, nornice, badylarki, ryjówki i inne drobne gryzonie).
- Przy wypalaniu giną mrówki. Jedna ich kolonia może zniszczyć
do 4 milionów szkodliwych owadów rocznie. Mrówki zjadając
resztki roślinne i zwierzęce ułatwiają rozkład masy organicznej
oraz wzbogacają warstwę próchnicy, przewietrzają glebę.
Podobnymi sprzymierzeńcami w walce ze szkodnikami są biedronki,
zjadające mszyce.
- Ogień uśmierca wiele pożytecznych zwierząt bezkręgowych,
m.in. dżdżownice (które mają pozytywny wpływ na strukturę gleby
i jej właściwości), pająki, wije, owady (drapieżne i
pasożytnicze).
Powyższe przykłady stanowią niezbity dowód, że wypalanie traw
niszczy wszystkie organizmy, nie tylko szkodniki. Giną organizmy
glebowe, owady zapylające kwiaty, dżdżownice, drobne kręgowce,
pisklęta wcześnie zakładających gniazda ptaków. Zdarza się, że w
pożodze tracą życie zwierzęta chronione.
Zmorą pożarową jest wiosenne wypalanie traw, a późnym latem i
jesienią wypalanie resztek pożniwnych. W naszej świadomości zalągł
się mit, że wypalanie traw i słomy poprawia jakość gleby, jest
swoistym rodzajem jej nawożenia i użyźniania. Rolnicy nadal sądzą,
że ogień to "najtańszy herbicyd" do zwalczania chwastów. Okazuje
się, że aby grunty rolne utrzymywane były w tzw. Dobrej kulturze
rolnej, przy zachowaniu wymogów ochrony środowiska zabronione jest
wypalanie traw. Wiele lat temu naukowcy udowodnili, że takie pożary
są szkodliwe. Ogień nie tylko zabija żyjące w trawie zwierzęta i
mikroorganizmy, ale także wyjaławia glebę - z takich zabiegów
"oczyszczających" nie płyną żadne korzyści. Po wypaleniu gleba
ubożeje.
Łąka czy pastwisko po wypaleniu się zazielenią, ale będą
bezwartościowe. Jest to najgorsza opcja przygotowania gleby do
nowego cyklu. W trakcie wypalania ginie cała mikroflora i
mikrofauna, które ożywiają glebę.
Gospodarz, który chowa bydło i wypędza je na pastwisko nie ma
problemu z zalegającą trawą - zjadają ją zwierzęta. Niestety,
sytuacja w rolnictwie zmusiła większość gospodarzy do znacznego
ograniczenia pogłowia bydła.
Dlaczego nasi rodzimi rolnicy, niemający bydła, nie zbierają traw na
pasze?
W naszej kulturze pasza nie jest jeszcze towarem handlowym, jak na
przykład w krajach Unii Europejskiej. Polscy rolnicy niemający bydła
nie zbierają traw na pasze. Zatem czy twierdzenie, że rolnicy na
wypalanie traw i resztek roślinnych w większości przypadków decydują
się po prostu z biedy, jest słuszne?
O to, aby nasiona chwastów nie rozsiewały się, należy dbać na
przestrzeni całego roku. Chwasty na miedzach, wśród pól uprawnych, w
rowach, nad potokami i ciekami wodnymi należy systematycznie kosić
od wiosny do wczesnej jesieni. Uzyskana młoda zielonka ma walory
pokarmowe i powinna być przeznaczona na pasze dla inwentarza.
Wypalanie traw, słomy i zarośli to brutalny sposób niszczenia
zieleni. Wbrew pozorom, wypalanie nie daje żadnych korzyści, a wręcz
przeciwnie - przynosi jedynie szkody. Świadczą o tym niżej
przedstawione fakty.
- Wypalanie, nawet jednorazowe, obniża wartość plonów o 5-8%;
pogarsza się skład botaniczny siana. Niszczone są między innymi
rośliny motylkowe. Zdecydowanie zwiększa się udział chwastów.
Naukowcy twierdzą, że po takim pseudo-użyźniającym zabiegu
ziemia potrzebuje kilku lat, by dawać takie plony, jak przed
pożarem.
- Zniszczeniu ulega warstwa próchnicy, a wraz z nią przebogaty
świat mikroorganizmów (bakterie, grzyby), niezbędny do
utrzymywania równowagi biologicznej życia mikroorganizmów w
biocenozie łąkowo-pastwiskowej. Wysoka temperatura powoduje, że
związki łatwo utlenialne, na przykład azot, się utleniają.
Odkrywa się też powierzchnia gleby, co może powodować erozję.
- Podczas pożaru rośnie temperatura w glebie. Jeśli na
powierzchni panuje temp. ok. 438 oC, to na głębokości 3 cm
temperatura wynosi 25,6 oC, a na głębokości 7 cm-17 oC. Taka
nagła zmiana temperatury może powodować zagładę zwierząt
glebowych niezbędnych do wytwarzania próchnicy. Niezniszczona
warstwa próchnicy w glebie to mniejsze zapotrzebowanie na
nawożenie. Żyzna gleba posiada strukturę gruzełkowatą i jest
łatwa w uprawie oraz rozbudowie systemu korzeniowego roślin.
Żyzna gleba nie ulega erozji, szybko pochłania i zatrzymuje wodę
niczym gąbka, łagodząc skutki nadmiaru opadów oraz ich niedoboru
- Marnotrawstwo wartościowej paszy. Szczególnym marnotrawstwem
jest wypalanie słomy pozostającej na polu po zbiorze zbóż
kombajnem. Słoma, poza przeznaczeniem ściółkowym, stanowi jedną
z największych rezerw pasz objętościowych.
Spalanie słomy na polu powoduje:
- nierównomierny wzrost roślin następczych
- naruszenie struktury gleby (znaczna koncentracja soli w popiele
niektórych słom)
- nadmierny rozwój chwastów
- powstawanie pożarów.
W skutek wypalania traw, słomy powstają groźne pożary:
- zabudowań wiejskich
- lasów
- stert, stogów i otwartych składowisk płodów rolnych
- maszyn rolniczych.
W pożarach tych giną ludzie i zwierzęta
Nie wypalajmy traw i pozostałości roślinnych! Jest przecież inny
sposób na ich spożytkowanie. Zamiast spalać, można je kompostować i
w postaci próchnicy ponownie wprowadzać na pole. Wtedy zyskamy
pewność, że użyźnią nam glebę, a my osiągniemy bardziej owocne plony
bez szkód dla środowiska.
Prawidłowe zmianowanie, poprawna agrotechnika, nawozy zielone i
komposty znacznie przyspieszają regenerację gleby.
Dlatego należy zawsze podkreślać następujące zasady:
- Odżywiaj swoją glebę i jej mikroskopijnych mieszkańców, a
oni odżywią twoje rośliny.
Mikroorganizmy spełniają dwojaką rolę w glebach: z jednej strony
trawią masę organiczną i tworzą próchnicę, z drugiej - niektóre z
nich wytwarzają dwutlenek węgla, inne kwasy organiczne, które
ponownie trawią lub rozpuszczają składniki mineralne. Im więcej
mikroorganizmów znajduje się w glebie, tym lepiej przebiegają
procesy trawienia i rozpuszczania.
Dlatego w interesie rolników jest to, aby:
1) w glebie znajdowały się odpowiednie organizmy
2) wspierać ich wzrost oraz rozwój
3) dbać o odpowiednie przewietrzanie gleby i utrzymywanie jej w
wilgotności, żeby mikroorganizmy mogły się rozmnażać i spełniać
swoje zadania.
Należy stworzyć warunki, w których będą mogły dominować pożyteczne
mikroorganizmy. Wówczas do nich dostosuje się masa mikroorganizmów
neutralnych, zapewniając glebie zdolność do regeneracji. Wspólnie są
w stanie np. stłumić w glebie mikroorganizmy chorobotwórcze i
wyeliminować procesy gnilne.
Mamy nadzieję, że przedstawione negatywne skutki wypalania traw i
słomy przekonają wielu rolników do pozytywnego myślenia oraz
postępowania.
IV. Zagrożenie pożarowe lasów
Pożary są głównym i najniebezpieczniejszym zagrożeniem dla
naszych lasów. Ogień szybko ogarnia ogromne połacie drzewostanów,
doszczętnie niszcząc trwające od wieków działanie przyrody. Po
pożarze las odradza się przez dziesiątki lat. Współczynnik
zagrożenia pożarowego polskich lasów należy do najwyższych w
Europie!
Lasy w Polsce charakteryzują się wysokim zagrożeniem pożarowym.
W okresie największego zagrożenia pożarowego, tj. od 1 kwietnia do
31 października, często wystarczy iskra, aby spłonęło kilka,
kilkanaście czy kilkadziesiąt hektarów lasu.
Ludzie odpowiadają za powstanie ponad 90% pożarów lasów.
- umyślne podpalenia
- wczesnowiosenne wypalanie roślinności
- nieostrożność i bezmyślność, np. wyrzucanie niedopałków z
przejeżdżających pociągów czy samochodów na pobocze drogi
- łamanie zakazów - wjeżdżanie do lasu samochodem.
Katalizatory są umieszczone z reguły przy podwoziach. Wjeżdżając
samochodem na ściółkę leśną, na igliwie... na miękką piaszczystą
drogę, samochód osiada. Wystarczy, że dotknie igliwia -
rozgrzany katalizator może mieć temp. rzędu kilkuset oC.
To jedynie wybrane przyczyny powstawania pożarów lasów.
Zagrożenie pożarowe lasu w różnych porach roku.
Największe zagrożenie pożarowe lasu występuje w okresie wczesnej
wiosny i lata. Wczesną wiosną w lesie występują duże ilości
łatwopalnych materiałów: opadłe listowie, chrust, sucha roślinność
dna lasu. W miarę rozwoju roślinności runa leśnego, zagrożenie
pożarowe lasu maleje. W miesiącach letnich trwa pełnia wegetacji
roślin. Jednak, w wyniku silnego promieniowania słonecznego,
zagrożenie pożarowe lasu może wzrosnąć. Utrzymujące się wysokie
temperatury bez opadów powodują wysychanie ściółki i roślinności dna
lasu - wystarczy iskra, aby spowodować pożar.
Okres jesienny - z niższymi temperaturami i na ogół większymi
opadami - charakteryzuje się mniejszym zagrożeniem pożarowym. Bardzo
ważnym czynnikiem kształtującym zagrożenie pożarowe lasów w
poszczególnych porach roku są warunki pogodowe. Od nich zależy
podatność lasu na zapalenie. Największe znaczenie w ocenie
zagrożenia pożarowego mają:
- opady
- prędkość wiatru
- natężenie promieniowania słonecznego
- temperatura powietrza
- wilgotność powietrza.
Prognozowanie i wykrywanie pożarów lasu, stopnie zagrożenia
pożarowego.
W okresie zagrożenia pożarowego, tzn. od marca do września, kiedy
powstaje 98% pożarów leśnych, na terenie Lasów Państwowych działa
system monitorowania zagrożenia pożarowego lasu.
W skład tego systemu wchodzą punkty meteorologiczne, w których
dokonuje się pomiarów meteorologicznych oraz wilgotności ściółki
leśnej umożliwiających określenie stopnia zagrożenia pożarowego
lasu, a także obserwacje naziemne mające na celu wykrywanie pożarów
leśnych (dostrzegalnie przeciwpożarowe, wieże telewizyjne, patrole
naziemne korzystające z samochodów wyposażonych w radiotelefony).
Gdy pożar zostanie zauważony, w jego gaszeniu i alarmowaniu
wykorzystuje się powietrzne siły gaśnicze (samoloty i śmigłowce),
służące także do patrolowania, bazy sprzętu przeciwpożarowego w
każdym nadleśnictwie, operacyjne jednostki gaśnicze, sieć punktów
czerpania wody gaśniczej oraz Punkty Alarmowo-Dyspozycyjne (PAD) w
każdym nadleśnictwie i regionalnej dyrekcji.
Na podstawie wilgotności ściółki sosnowej, wilgotności powietrza
oraz współczynnika opadowego leśnicy określają aktualny stopień
zagrożenia pożarowego.
W okresie od 01.04 do 31.10 każdego roku pomiary dokonywane są
codziennie i podawane do wiadomości Służb Leśnych, a w okresie
szczególnego zagrożenia pożarowego również do radia i telewizji.
Wyróżnia się następujące stopnie zagrożenia pożarowego lasu:
0 - brak zagrożenia
I - zagrożenie małe
II - zagrożenie duże
III - zagrożenie katastrofalne.
Po wystąpieniu 5-dniowego okresu, w którym wilgotność ściółki
mierzona o godz. 9.00 była niższa od 10% - Nadleśniczy, dyrektor
parku narodowego, wprowadza zakaz wstępu do lasu. W lasach około 90%
pożarów powstaje przy wilgotności ściółki poniżej 15%.
Warto mieć obywatelską świadomość, iż są to niemalże celowe
podpalenia, jeżeli jesteśmy do tego stopnia nieostrożni, że rzucamy
niedopałek, bądź wjeżdżamy do lasu w momencie, kiedy jest to
zabronione.
Zakaz wstępu do lasu jest związany między innymi z ochroną życia
ludzkiego.
Zwróć uwagę na tablice informujące o zakazie i dostosuj się do
niego, gdyż chodzi tu również o Twoje bezpieczeństwo!
Do zadań wykonywanych w zakresie ochrony przeciwpożarowej
należą:
Zabezpieczeniu przeciwpożarowemu lasów służą pasy przeciwpożarowe
w lasach położonych przy obiektach mogących stanowić zagrożenie
pożarowe lasu.
Wyróżnia się następujące rodzaje pasów przeciwpożarowych, o których
oraz sposoby ich wykonania:
1) pas przeciwpożarowy oddzielający las od drogi dojazdowej, nie
będącej drogą publiczną, do zakładu przemysłowego, obiektu
magazynowego stanowi drzewostan o szerokości 50 m, licząc od skraju
lasu, pozbawiony martwych drzew, gałęzi, chrustu, nieokrzesanych
ściętych drzew oraz pozostałości po wycince drzew,
2) pas przeciwpożarowy oddzielający las od drogi publicznej, zakładu
przemysłowego, obiektu magazynowego, obiektu użyteczności publicznej
oraz poligonu wykonuje się w sposób określony w pkt 1, z tym, że w
odległości 2 do 5 m od granicy lasu wykonuje się bruzdę o szerokości
2 m oczyszczoną do warstwy mineralnej.
W razie zagrożenia pożarowego można urządzać także inne rodzaje
pasów przeciwpożarowych, według zasad gospodarki leśnej.
- W ramach ciągłego doskonalenia zwalczania pożarów
organizowane są ćwiczenia z udziałem Państwowej Straży Pożarnej,
Ochotniczej Straży Pożarnej, Nadleśnictw, Policji, Pogotowia
ratunkowego i innych służb.
- Każde nadleśnictwo wyposaża się w lekki samochód gaśniczy,
oraz sprzęt umożliwiający sprawne gaszenie małych,
nierozprzestrzenianych pożarów.
- Wymiana i konserwacja tablic informacyjnych, informujących o
zagrożeniach pożarowych, oraz oznakowanie dróg
przeciwpożarowych.
- Ustawienie tablic o zakazie wstępu w razie ogłoszenia akcji
"Susza"
- Porządkowanie terenów przyległych do dróg publicznych i
szlaków turystycznych z materiałów łatwopalnych. Usuwanie gałęzi
i powalonych drzew w ramach poprawy przejezdności dróg
pożarowych.
Bezpieczne zasady zachowania się w lesie.
Las jest otwarty dla wszystkich, lecz musimy pamiętać o kilku
zasadach, aby nasz pobyt w lesie nie naruszył jego harmonii.
- przestrzegaj wytycznych z tablic informacyjno-ostrzegawczych
wywieszonych na terenach leśnych
- w lasach i na terenach śródleśnych, na obszarze łąk,
torfowisk i wrzosowisk, jak również w odległości do 100m od
granicy lasu zabronione jest wykonywanie czynności mogących
wywołać pożar, a w szczególności:
- rozniecanie ognia poza miejscami wyznaczonymi (jeśli
koniecznie chcesz rozpalić ognisko, zawiadom leśniczego, a
wskaże on bezpieczne miejsce, gdzie mógłbyś to zrobić; pamiętaj
jednak, że przy III stopniu zagrożenia pożarowego palenie ognisk
w lesie jest zabronione)
- wypalanie wierzchniej warstwy gleby i pozostałości roślinnych
- nie pal tytoniu w lasach i na terenach śródleśnych, za
wyjątkiem dróg utwardzonych i miejsc wyznaczonych do pobytu
ludzi (żar zapałki ma temperaturę rzędu około 800 oC, a
papieros, rzucony niedopałek to około 600 oC. Aby się zapalił
las, np. od suchej trawy, wystarczy 250 oC. Rzucenie niedopałka,
który ma 600 oC, można przyrównać do świadomego uklęknięcia i
podpalenia lasu zapałką.
- Przejazd przez las samochodów, motocykli dozwolony jest
tylko po drogach publicznych. Pamiętaj, że postój na drogach
leśnych jest dozwolony wyłącznie w miejscach dozwolonych.
- Nie wchodź na uprawy leśne i do młodników o wysokości do 3
m.
- W Parkach Narodowych poruszaj się tylko po wyznaczonych
szlakach. Wcześniej jednak dowiedz się o stopniu zagrożenia
pożarowego lasu, jaki obowiązuje w danym dniu, dostosuj się do
niego - być może ogłoszono zakaz wstępu do lasu.
Leśnicy i strażacy liczą na współpracę ze społeczeństwem,
zwłaszcza w wykrywaniu źródeł ognia, a w przypadku zauważenia pożaru
- na powiadamianie straży pożarnej, nadleśnictwa lub właściciela
lasu.
Bardzo często występuje sytuacja, że Polak ma poczucie "nie będę
kapusiem" i widząc podpalacza nikogo nie informuje o tym. To jest
dowód, że nie jesteśmy jeszcze w pełni państwem obywatelskim.
998
Ogólnopolski bezpłatny numer Państwowej Straży Pożarnej
112
Ogólnopolski bezpłatny numer alarmowy z telefonów komórkowych.
Dzwoniąc na ten numer dodzwonimy się zazwyczaj do najbliższego
posterunku policji. W wielu gminach i powiatach w naszym kraju numer
ten jest już obsługiwany przez Centra Powiadamiania Ratunkowego CPR
- wówczas na numer 112 możemy dzwonić z telefonów stacjonarnych. W
CPR całą dobę dyżuruje oficer dyżurny straży pożarnej i pogotowia.
Mają oni także stałą łączność z policją. To tutaj docelowo mają
trafiać wszystkie zgłoszenia o zdarzeniach, które dotychczas
odbierali dyżurni w pogotowiu, straży pożarnej i policji.
Radzimy jednak korzystać z numeru 998 dopóki numer 112 nie będzie
zintegrowany w całym kraju.
V. Łamanie prawa jest karane!!!
- Po akcesji Polski z Unią Europejską producent rolny
będzie mógł uzyskać dopłaty do gruntów rolnych , warunki
i tryb ich uzyskania określa ustawa z dnia 18 grudnia
2003 r. o płatnościach bezpośrednich do gruntów rolnych
( Dz. U. z 2004 r. Nr 6, poz. 40).
Art.2. ust.1. stanowi: ,,Osobie fizycznej, osobie
prawnej lub jednostce organizacyjnej nieposiadającej
osobowości prawnej, będącej posiadaczem gospodarstwa
rolnego, zwanej dalej producentem rolnym, przysługują
płatności na będące w jej posiadaniu grunty rolne
utrzymywane w dobrej kulturze rolnej, przy zachowaniu
wymogów ochrony środowiska, zwane dalej gruntami
rolnymi".
Zgodnie z art.2 ust. 6 tej ustawy, Minister właściwy do
spraw rolnictwa określi w drodze rozporządzenia
minimalne wymagania utrzymywania gruntów rolnych w
dobrej kulturze, przy zachowaniu wymogów ochrony
środowiska.
Art., 6 ustawy określa, że Dyrektor oddziału
regionalnego ARiMR przeprowadza kontrole w zakresie
spełniania przez producentów rolnych warunków do
przyznawania płatności, m in. sprawdzane będzie, czy
zadeklarowane grunty są utrzymywane w dobrej kulturze
rolnej.
- ˇ Rolnicy mogą liczyć również na drugie, obok dopłat
bezpośrednich, źródło stałych subwencji z II Filaru
Wspólnej Polityki Rolnej, z Europejskiego Funduszu
Orientacji i Gwarancji w Rolnictwie. Są to płatności
związane z podejmowanymi działaniami określonymi w
Programie Rolnośrodowiskowym. Jednym z warunków ich
otrzymania jest stosowanie zasad zwykłej dobrej praktyki
rolniczej, opisanych w załączniku K do Planu Rozwoju
Obszarów Wiejskich. Punkt 6 tego załącznika brzmi
"Obowiązuje zakaz wypalania roślinności na łąkach,
pastwiskach, nieużytkach, rowach, pasach przydrożnych,
szlakach kolejowych lub w strefie oczeretów i trzcin.
Zakaz dotyczy również miedz, ściernisk i słomy".
- W 2002 roku Instytut Uprawy, Nawożenia i
Gleboznawstwa w Puławach opracował, na zlecenie Ministra
Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz Ministra Środowiska, Kodeks
Dobrej Praktyki Rolniczej- jest to zbiór przyjaznych
środowisku praktyk rolniczych , których stosowanie
zapewni zrównoważony rozwój w sferze produkcji
rolniczej. Podstawą opracowania były aktualne akty
prawne chroniące środowisko. KDPR zapobiega popełnianiu
wykroczeń przez rolników, informując, co jest dozwolone
lub zabronione. Kształtuje właściwą postawę rolników
wobec obowiązującego prawa i uczy jak ograniczać ujemne
oddziaływanie rolnictwa na środowisko. W rozdziale E
"Ochrona powietrza" pkt 9 brzmi: Zabronione jest
wypalanie roślinności na łąkach i pastwiskach,
nieużytkach oraz rowach i na pasach przydrożnych , jak
również wypalanie ścierni i słomy oraz łętów
ziemniaczanych.
Doradcy terenowi Ośrodków Doradztwa Rolniczego, na
szkoleniach organizowanych we wsiach sołeckich,
przybliżają rolnikom zasady prowadzenia działalności
rolniczej, przyjaznej środowisku, wynikające z wyżej
wspomnianego Kodeksu Dobrej Praktyki Rolniczej.
Informacje przekazała Pani Domicela Duszka Wydział
Środowiska i Rolnictwa Kujawsko-Pomorskiego Urzędu
Wojewódzkiego.
Wypalanie traw oprócz tego, że jest naprawdę niebezpieczne, jest
też niedozwolone. Określają to odpowiednie zapisy prawne:
Ustawa z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody. (Dz. U. z
2001 r. Nr 99, poz. 1079 z późn. zm.)
Zgodnie z art. 45 ustawy "zabrania się wypalania roślinności na
łąkach, pastwiskach, nieużytkach, rowach, pasach przydrożnych,
szlakach kolejowych lub w strefie oczeretów i trzcin".
Art. 59. "Kto wypala roślinność na łąkach, pastwiskach, nieużytkach,
rowach, pasach przydrożnych, szlakach kolejowych, w strefie
oczeretów lub trzcin podlega karze aresztu lub grzywny".
Wypalania traw zabrania też:
Ustawa z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2000 r. Nr
56, poz. 679 z późn. zm.).
Jej art. 30 ust. 3 pkt 3 mówi, że "w lasach oraz na terenach
śródleśnych, jak również w odległości do 100 m od granicy lasu,
zabrania się działań i czynności mogących wywołać niebezpieczeństwo,
a w szczególności:
1. rozniecenia poza miejscami wyznaczonymi do tego celu przez
właściciela lasu lub nadleśniczego
2. korzystania z otwartego płomienia
3. wypalania wierzchniej warstwy gleby i pozostałości roślinnych.
Dodatkowe sankcje zagrażają osobom, które doprowadziły do czyjejś
śmierci lub powstania strat materialnych.
Kary za wypalanie traw, łąk i nieużytków.
Artykuł 59 rozdziału 8 ustawy o ochronie przyrody mówi, że "kto
wypala roślinność na łąkach, pastwiskach, nieużytkach, rowach,
pasach przydrożnych, szlakach kolejowych, w strefie oczeretów i
trzcin, podlega karze aresztu lub grzywny".
Według art. 82, § 1 Kodeksu wykroczeń nr 6, poz. 29 (ustawy z dnia
20 maja 1971 r. z nowelizacjami do 1995 r.) mówi, że za wykroczenie
tego typu grozi kara aresztu, grzywny lub nagany. Natomiast art. 24,
§ 1 w związku z art. 82 mówi jasno: "...grzywnę wymierza się w
wysokości od 5 zł do 500 zł, chyba że ustawa stanowi inaczej".
Przestrzegamy przed zagrożeniami wynikającymi z wypalania
roślinności.
Apelujemy o rozsądek! Zanim podpalisz, zastanów się czy przez
bezmyślność nie narazisz życia swojego i innych.
|
|
